متأسفانه امروزه مصرف بیش از حد پوشاک که بخشی از آن نتیجه مد روز است و برون سپاری تولید به کشورهای در حال توسعه منجر به تأثیرات منفی بر جامعه و محیط زیست شده است. چند مورد از این تأثیرات منفی عبارتند از: تقاضای زیاد و فشار زمانی باعث می شود تا افرادی که در کارگاه های بهره کشی[1] کار می کنند با سوءاستفاده و شرایط غیر اخلاقی بیشتری مواجه شوند (Barnes and Lea-Greenwood, 2006). این شرایط منجر به مطرح شدن سؤالات اخلاقی در بین افراد راجع به لباس های مد سریع می شود.
همچنین، برون سپاری منجر به از دست دادن فرصت شغل در داخل کشور شده است. بیکاری در بین کارمندان صنعت نساجی و پوشاک افزایش یافته است. صنعت نساجی ایران سال‌های زیادی است که در شرایطی نامناسب به سر می‌برد. در سال‌های گذشته وزارت صنعتی‌ها برای اینکه شرایط این صنعت را کمی بهبود ببخشند، دست به کار شدند تا با ورود برندهای مطرح اروپایی و آسیایی زمینه همکاری‌های بیشتر بین ایرانی‌ها و خارجی‌ها را فراهم کنند. نتیجه این تلاش هم تنها به ورود برندهای خارجی به ایران ختم شد و نه همکاری تولید داخلی. تجربه‌ای که با برگزاری نمایشگاه تولیدکنندگان پوشاک ترک در تهران کار را به اعتراض‌های متعدد فعالان صنف پوشاک رساند و اما در نهایت هم نمایشگاه برگزار شد و هم ترک‌ها به خوبی کالاهای خود را فروختند، همچنان هم چین و ترکیه بزرگ‌ترین میزان قاچاق پوشاک به ایران را دارند. بسیاری از طراحان و تولید کنندگان فارغ التحصیل لباس در ایران قادر به یافتن کار در کشور خود نیستند. سرانه مصرف پوشاک در ایران 185دلار و اندازه بازار مصرف پوشاک ایران 15 میلیارد دلار برآورد می شود. با این حال در ایران 860 هزار نفر در حوزه نساجی، پوشاک و ریسندگی فعال هستند که سهم بخش پوشاک از این آمار ۵۵۰ هزار نفر است. میزان تولید داخلی در صنعت پوشاک کمتر از 6 میلیارد دلار بوده و اشتغال کل زنجیره صنعت پوشاک در ایران 860 هزار نفر است که حدود 35 تا 40 درصد از مصرف داخلی پوشاک ایران توسط تولیدکنندگان ایرانی تامین می شود.
افزایش مسافت حمل و نقل بدلیل جهانی سازی منجر به تحمیل به بار سنگین زیست محیطی شده است (Turker and Altuntas, 2014). این اثرات با فشار زمانی سفارشات صنعت مد سریع تشدید می شود. به دلیل این فشار، بیشتر محموله ها توسط هواپیما ها تحویل داده می شوند و بنابراین باعث افزایش قابل توجه انتشار CO2 می گردند (Saicheua و همکاران، 2012). برون سپاری خارج از کشور می تواند با هزینه کم برای شرکت ها همراه باشد، این امر نیز تأثیر منفی زیادی بر محیط زیست می گذارد.
در نهایت، زیاده روی در مصرف لباس باعث می شود خود صنعت پوشاک بر محیط زیست نقش منفی داشته باشد چرا که صنعت از مواد شیمیایی استفاده می کند (De Brito و همکاران ، 2008). این به تأثیر منفی کلی زیست محیطی صنعت مد بر روی کره زمین منجر می شود.
تمامی موارد برشمرده، نمونه هایی از مشکلات مربوط به صنعت پوشاک امروزی هستند. نگرانی های مربوط به تأثیرات اجتماعی و زیست محیطی افزایش یافته است که باعث توجه بیشتری به این صنعت شده است. تعداد مصرف کنندگانی که خواستار محصولاتی با شیوه تولید غیرمضر برای محیط زیست و کارمندان تولید کننده پوشاک هستند، در حال افزایش است (Pookulangara and Shephard, 2013). یک جنبش جدید که خواستار مقابله با مد سریع است، جنبش ” مد آهسته” نام دارد. مفهوم این مد مبتنی بر یک صنعت مد پایدار، با کیفیت بالا، مقادیر اندک، تولید منطقه ای و شرایط کار عادلانه است (Slow Fashion Award, 2010). شفافیت در مورد شیوه های کسب و کار، یک اصل اساسی برای مصرف کنندگان مد آهسته مد است (Dilys و همکاران، 2009). برای اینکه افراد بیشتری در ایران از مد آهسته بومی استفاده کنند، باید آگاهی بیشتری در این باره فراهم شود.
با این حال، باید تولید مدهایی که بصورت محلی تولید می شوند، برای شرکت های مد و فشن ایرانی قابل دسترسی باشد. به عنوان مثال قیمت های بالاتر به این نوع مد مربوط خواهد بود (Jung and Jin, 2016) و باید فرصتی برای تولید لباس بومی ایجاد شود. در تولید مدل کسب و کار، استرالودر[2] بیان کرده است: “یک مدل کسب و کار منطقی، نحوة ایجاد یک سازمان، تحویل و گرفتن ارزش را توصیف می کند” (Osterwalder & Pigneur, 2010). بنابراین، توجه به مدل کسب و کار یک شرکت مد آهسته مهم است تا ببینیم چه شیوه هایی در موفقیت تولید بومی در ایران نقش خواهد داشت.
به برند تی شرتی که می پوشید نگاه کنید تا ببینید در کجا تولید می شود. احتمال اینکه ساخت ایران باشد، کم است. کمد لباس ما که تقریباً از 173 قلم کالا تشکیل شده است (Maldini et al., 2017)، شامل مقدار زیادی لباس است که توسط زنان و کودکان در کشورهای در حال توسعه تولید می شود (Turker and Altuntas, 2014). مدلی که در صنعت پوشاک توسعه یافته است، “مد سریع یا فست فشن[3]” نامیده می شود (Doeringer and Crean, 2006). فست فشن، به مفهوم کوتاه کردن زمان تدارک[4] (طراحی، تولید و توزیع) و ارائه جدیدترین روندها به مصرف کنندگان در سریعترین زمان ممکن اشاره دارد (Choi, 2013). تغییر پویایی صنعت مد، خرده فروشان را وادار به حفظ جایگاه سودآور در بازار پرتقاضا با هزینه کم و استراتژی های کلیدی می کند (Bhardwaj and Fairhurst, 2009). ماکارتی و جیاراتن[5] (2010) اظهار داشتند که در 30 سال گذشته کارخانه های نساجی بطور قابل توجهی به کشورهای کمتر توسعه یافته منتقل شده اند. این پدیده منابع، تولید و فرآوری در صنعت پوشاک به اماکن خارجی با هزینه های نیروی کار کم، منجر به مزیت هزینه قابل توجهی شده است (Bhardwaj and Fairhurst, 2009). بنابراین، تولید بومی پوشاک در ایران کم رنگ شده است.
هدف از این پایان نامه ایجاد یک برنامه کسب و کار برای یک شرکت کارآفرینی در زمینه مد و فشن است. در این گزارش، به بررسی برنامه کسب و کار “فروش و بازاریابی” شرکت مد و فشن پرداخته شده است.
اصطلاح “کارآفرین[6]” از کلمه فرانسوی “entreprendre” مشتق شده است، که به “راه اندازی[7]” اشاره دارد. در مفهوم کسب و کار، این واژه به معنای “راه اندازی یک کسب و کار[8]” است. (Saroj & Mehndiratta, 2009).
یک ایده کسب و کار به خودی خود فقط یک ایده است. اما ایده ای که با یک امکان سنجی قوی، یک برنامه کسب و کار کامل و یک تیم کسب و کار هوشمند انجام شود، دیگر یک ایده نیست. بلکه، یک فرصت تجاری خوب است که ارزش دنبال کردن را دارد. (Ajaero Tony Martins,2014)
هر داستان موفقیتی با یک برنامه آغاز می شود، از این رو، هدف اصلی نوشتن یک برنامه کسب و کار است که ساختاری را ایجاد می کند تا نوع جریان مورد انتظار از جمله برنامه بازاریابی، عملیاتی و مالی را برای تجارت مد در ایران در خود بگنجاند. برای دستیابی به این هدف اصلی، یک سؤال تدوین شد: “چگونه می توان برای یک شرکت استارت آپ مد در ایران یک برنامه کسب و کار عملی طراحی کرد؟”
به منظور پاسخ به این سؤال تحقیق و برای جمع آوری درک درست در مورد صنعت مد ایران و رفتار مشتری، تحقیقات اولیه و ثانویه در بازار هدف انجام شد.
براساس متون مرجع (Hatte ,1997) منابع ثانویه داده ها همانهایی هستند که از قبل وجود دارند و برای اهداف دیگری جمع آوری شده اند. هاتن[9] (1997) پیشنهاد کرده است که این منابع ابتدا باید بررسی شوند زیرا وقت کمتری می گیرند و ارزان تر از انجام مطالعه جدید هستند. مسئله تحقیق بدون تحقیقات اولیه گسترده قابل حل است (Hatten 1997). داده های اولیه به عنوان داده های جمع آوری شده خاص برای پروژه تحقیقاتی که انجام می شود، تعریف شده اند (Saunders, Lewis & Thornhill, 2009).
گزارشات سالانه صنعت مد، انتشارات مبتنی بر وب دولتی، رسانه های اجتماعی رقبا و صفحات وب، کتاب های الکترونیکی و چاپی از جمله مؤلفه های مختلف منابع ثانویه هستند. منبع اولیه تحقیق، شامل یک نظرسنجی ارسال شده به جامعه آماری بازار هدف برای درک عادات خرید مشتریان و بینش ها و برداشت های آنها در مورد برندهای مختلف مد در بازار است.
این پایان نامه شامل یک مطالعه موردی در مورد مدلهای تجاری مختلف که توسط شرکتهای مد آهسته خارجی تولید کنندة لباس بومی، می باشد. منظور از مدل کسب و کار موفق در این تحقیق، فرصت یک شرکت برای تولید درآمد کافی برای ادامه وجود و حتی رشد می باشد.
آلمان، پرتغال و یونان نمونه ای از کشورهایی هستند که شرکت های پوشاک در آنها مستقر بوده و تولیدشان به صورت بومی می باشد. در این پایان نامه، موارد مختلف تجزیه و تحلیل می شود تا دریابیم چه چیزی منجر به موفقیت می شود و می تواند در ایران اجرا شود. سرانجام، مدل کسب و کار پیشنهادی ارائه می شود. این نتایج منجر به یک مفهوم با برچسب جدید برای طراحان، سازندگان و مصرف کنندگان ایرانی می شود، که سعی در تولید لباس بومی دارند.
[1] Sweatshops
[2] Osterwalder
[3] Fast fashion
[4] Lead time
[5] Maccarthy and Jayarathne
[6] Entrepreneur
[7] To launch
[8] To set up a business
[9] Hatten
برای مشاهده فایل کامل پایان نامه با عنوان طراحی یک مدل کسب و کار برای شرکت مد و فشن می توانید از اینجا بازدید کنید.
سفارش پروژه مشابه دارید؟ به این صفحه مراجعه کنید.
