چکیده

روش تدریس مناسب از مهم‌ترین پایه‌های کیفیت بخشی آموزش محسوب می‌شود. بسیاری از روان‌شناسان تربیتی و مربیان آموزشی اعتقاد دارند، موقعیت یادگیری باید چنان سازماندهی شود که هر شاگرد بر اساس توانایی‌های خود به فعالیت بپردازد. یادگیری فرآیندی درونی است نه چیزی که بر فراگیران تحمیل شود. دانش‌آموزان خود، ایده‌هایشان را با شواهدی که برآمده از فعالیت‌های فیزیکی و ذهنی‌شان است مقایسه می‌کنند و آن‌ها را (در صورت ناسازگاری با شواهد) تغییر می‌دهند یا گسترده‌تر و مستدل می‌کنند. تعامل یادگیرنده‌ها با یک‌دیگر و معلم که معمولا به شکل بلند فکر کردن و یا گفت‌وگوی استدلالی (چانه‌زنی) رخ می‌دهد نقش مهمی در تغییر ساختار ذهنی آن‌ها دارد. پس معلم باید چنین فرصت‌هایی را برای تبادل و بازتاب ایده‌ها و افکار در طراحی آموزش‌اش در نظر گرفته باشد. این مقاله ضمن بررسی مفاهیم خلاقیت و یادگیری و آموزش پژوهش محور به شیوه مروری و با استفاده از متون، نظریات و مقالات موجود سعی در بررسی و تبیین تأثیر آموزش پژوهش محور بر خلاقیت و یادگیری در بین دانش آموزان ابتدایی دارد.

واژگان کلیدی: خلاقیت، یادگیری، آموزش، پژوهش محور