عنوان:
بررسی مهاجرت گلیوما از کورپوس کالوزوم و ساقه مغز با روش های تصویربرداری DTI و MRI
Glioma migration through the Corpus Callosum and the brainstem detected by DTI and MRI study
گلیوما[1] یکی از انواع تومورهای مغزی است که در مغز و نخاع ایجاد میشود. این تومورها از سلولهای گلیکال منشأ میگیرند. بر اساس پاتولوژی به دودستهی Low grade و High grade (Anaplastic یا Malignant) تقسیم میشوند. فراوانی، میزان بقا و همچنین پاسخ به درمان در این تومورها به سن و جنس وابسته است. در این تومورها میزان بقا از چند ماه تا چند سال متفاوت است (امین منصور و رضایی، 1394). گلیوماها بسیار تهاجمی عمل میکنند، بهطوریکه سلولهای توموری نفوذ کرده در عمق بافت پارانشیم اطراف را نمیتوان با جراحی حذف کرد، بنابراین سلولهای باقیمانده در مقابل روشهای درمانی مقاوم میشوند. گلیوماها سایتوکینهایی را در پاسخ به سیگنالهای پیش التهابی تولید میکنند که مانع نفوذ لکوسیتها شده و سلولهای سرطانی شبه بنیادی که منجر به عود سرطان میشوند را حفظ میکنند. پرواضح است که روشهای درمانی جدیدی بهمنظور ممانعت از مقاومت درمانی تومور و رشد مجدد آن نیاز است.
تهاجم گلیوما بهعنوان مهمترین مانع برای درمان بیماران میباشد و فرض بر این است که از طریق مسیرهای خارج سلولی به سایر ساختارهای مغزی رخ میدهد. این تهاجم منجر به عوارض قابلتوجهی برای برداشتن کامل تومور توسط جراحی و شیمیدرمانی و پرتودرمانی میشود (Sharifi et al., 2019).
مهاجرت سلول گلیوما در مسافتهای طولانی از طریق ماده سفید یا رگهای خونی صورت میگیرد که منجر به آسیب دیدن ماده سفید یا ساختارهای قشر مغز میشود، این مسئله قبلاً در مغز پستانداران موردبررسی قرارگرفته است (Cayre, Canoll et al. 2009). در سال 1938، هانس یوآکیم شرر[2] 100 بیمار مبتلابه تومورهای گلیوما را موردبررسی قرار داد و معیارهای تهاجم گلیوما را از طریق پارانشیم مغز، رگهای خونی از قبل موجود، فضای زیرعنکبوتیهای[3] و فضای سفید ایجاد کرد. (Scherer 1938).
[1] Glioma
[2] Hans Joachim Scherer
[3] subarachnoid space
نقد و بررسیها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.